KADER

“Sığındığın denizde bir balık yutar Seni,

 Kaçındığın kıyıya yeniden atar Seni..”

Kal-u bela’dan beri Kalem-ı Kadim ile;

Her varlığın üstüne nakşolunmuş muteber,

Şek yok, hiç şüphe yok ki-itiraz etsen bile;

Attığın her adımda karşına çıkar “KADER..”

Biraz “cüz-i irade” idrak’e sardırılmış;

Sen onunla yolunu bulduğunu sanırsın,

Gözlerindeki perde birazcık kaldırılmış;

Ne kadar zorlasan da,”aklın kadar” tanırsın..

Rotası çizilmiştir! Kader yolu’nda ömrün;

Bildiklerin seninse,bilmediklerin kimin??

İster aklınla yaşa, ister nefsinle sürün;

Vicdanın sesi derki; “Hayr ile şer” HAKİM’İN..

Varlığını yel alır “hüsnünle su-i zan’ın”;

Bu “zaman tüneli’nin” girdaplı kulvarında,

Zira çok aciz kalır; “Akıl ile İzan’ın”,

Bindikleri “kaderin” tecelli duvarında..

İsyana hiç gerek yok! “Ömrün her mevsiminde;

Bazen zulüm, bazen de şefkat tokat’ı yersin!”

Kaçsan da, kaçmasan da; “Solan her bir resminde

Cilvesi’ni görünce, eyvah!Kaderim dersin..

Her cilvenin üstünde, “sırlarıyla” gizlenir;

Tarife gelir fakat, varlığı kalır meçhul!

Kim diyorsa ki; KADER, İZLENİP/DİZGİNLENİR,

Varsın peşinden koşsun!Ne para versin, ne pul..

(İHB/Şiir Pazarı Şiirleri/Kader-05 Haziran 2005/Adıyaman)