Gururla yayınladıkları reklâmda diyor ki; "bu dükkânda bir zamanlar mutfak eşyaları yapan gençler vardı, nereye gitti" falan ve ardından hiç bir insanın görünmediği, sadece robotların çalıştığı fabrikanın görüntüsünü "iftiharla" sunuyorlar...
Ne kadar korkunç değil mi, işsizlik gırtlağa dayanmış, birden fazla lisans diploması bulunan gençler kara kara düşünüyor ve biz robotların çalıştığı fabrikalarla iftihar ediyoruz...
Onlar korkmaz ama ben geleceğimizden korkuyorum ve endişe ediyorum.
Öncelikle "Allah gençlerimizin yardımcısı olsun" diyorum...
Malum işsizlik yüzde 10'lardan aşağıya inmiyor ki, resmi kurumların ifade ettiği bu yüzdelik oranı muhalefet partileri kabul etmiyor... Doğrusunu isterseniz bence de bu rakam açıklananın çok çok üzerinde...
Nitekim, TBMM Başkanlık Divanı Üyesi ve CHP Adıyaman Milletvekili Abdurrahman Tutdere, Adıyaman’da açılan 41 kişilik Temizlik Görevlisi kadrosuna (3.949’u üniversite mezunu) 18.552, 26 kişilik Güvenlik Görevlisi kadrosuna (949’u üniversite mezunu) 2.462 olmak üzere 21.014 kişinin başvuru yaptığını açıkladı. (Ki, “nasılsa beni almazlar, liste önceden bellidir” diyerek başvurmayanların olduğu da biliniyor.)
Bana göre herhangi bir mesleki dalda eğitim aldığı halde o alanda iş bulamayıp, başka bir (tali) iş dalında, gerçek mesleğinde kazanması gereken ücretin çok çok altında çalışmak zorunda kalan kişi işsizdir ve maalesef ülkemizde çalışabilir durumdaki insanların büyük çoğunluğu bu durumda...
Mühendislik fakültesini bitirmiş ama iş bulamadığı için tekstil fabrikasında, lokantada, cafede çalışan kişi "ben iş buldum" demez, "ben iş bulana kadar mecburen burada çalışıyorum" der, onun işvereni de "bu kişi benim işçimdir" diyemez, o gence "her an işten çıkması muhtemel bir kişi" değeri verir; çalışanın da çalıştıranın da "kesin iş" ifadesi kullanmadığı durumda "bir kişi daha işsizlikten kurtulmuş" diyemeyiz...
Konuyu politik bir tartışmaya kurban etmeden değerlendiren herkesin bu gerçekte birleşeceğini düşünüyorum..
Gelelim işin “kısmi” çözümü noktasındaki görüş ve önerime...
Örneğin, Adıyaman'da Marangozlar ve Mobilyacılar Sitesi ve Küçük Sanayi Sitesi'nde çalışıyor gibi görülen onlarca kişi de onların çalıştıranı da beklentilerine ulaşabilmiş değiller... Yani KOBİ'lerimizin neredeyse tamamı ne kendilerinin ne de ülkemizin ekonomisine hedeflenen faydayı veremiyor... Örneğin yüzlerce torna makinesi potansiyelinin çok altında üretim yapıyor.
Acaba Adıyaman Sanayi Geliştirme Merkezi (ASGEM) gibi sanayi geliştirmek üzere oluşturulan kurumların öncülüğünde bu KOBİ'leri bir araya getiremez miyiz?
Oluşturulacak bir Birlik veya Kooperatif bünyesinde hedeflenen pazarda rekabete ortaklaşa girilemez mi? Mesela makine, motor gibi çok parçalı ürünlerin contası, kablosu, vida veya cıvatasının üretim işi topluca alınıp bu ortaklıktaki işletmelerimize paylaştırılıp sonra da tek çatı altında üretilmiş gibi alıcıya sunulamaz mı?
Mehmet Emin DANIŞ