İçim makale dolu, heceler fokurduyor, harfler taşıyor... ama bugün yazmamaya çalışacağım..

Çünkü o kadar çok yazdım ki, yıllardır; beleş bulup bakmadı bazıları, bazısı üstün körü bastı geçti, hatta "uzun yazı sıkıyor" diye "sıktıklarım" bile olmuş...

Suç bende elbet, çakmak cebine bir çuval yükü depmeye çalıştım; "senin yazılarını sevmem galiba" diyecek kadar ukala oldu kimi, üstüne bir de sövenler...

Bugün pahallıyım, hasret koyacam sizi düşüme, "düşünün" diye haykırmayacağım... 

Bugün "bana ne lan, ne haliniz varsa görün" deme lüksünü yaşayacağım, bile bile sırtladığı kazıkları taşıyan o bazı zalimlere bakıp bakıp güleceğim..

Bugün "Allah korkumu" zayıflık sayıp "mahşer uyarımı" alaya alıp arkamdan gülenlere gülme günü...

Çok mu "tın" diyorsanız elbette "tın" diyorum, yok yok aslında "tın" değil "dank" diyene selâm olsun.

Mehmet Emin Danış