(19 Mart 2020 tarihli yazımı güncelledim, çünkü manzara ve insan profili değişmedi; sadece zulmün adresine yeni yerler eklendi...)

Kâh göz kırpan, kâh gri ve kalın bulutların ardına saklanan güneşten midir...

Korkmuş insan görmektenmidir, yoksa Karadağ'dan gelen rüzgârdan mıdır...

Çok tuhaf birgün?

"Günaydın" lafı bile zoruma gidiyor..

Kafayı sıyırmış insanlar görüyorum, haddini aşmış ve hatta zalim;

Üç satır bilmezken yazar olanlar, alnı secdeye hasret sahte hocalar, hele dua satanlar var ya midemi bulandırıyor..

Tuhaf, ürkek, karamsar ve hatta endişeliyim bugün...

Gidişat hayra alamet değil..

Ürküyorum.

Yavrular şaşkın bakınıyor, masumiyeti tehdit altında, eziliyor; onların bebek bakışları farkedeni eziyor... farkındayım.

Büyükler de delirmiş sanki, dünyayı yiyen hırslarıyla salya salıyor.. tiksiniyorum.

Gözle görülmez düşman evlere kapatırken, sanki uzaylılar ölüm saçıyor..

Çin, Myanmar, Filistin, Yemen, Irak, Orta Afrika, Doğu Türkistan, Çeçenistan, Cezayir, Mısır, Suriye, Afganistan, Hindistan ve daha neler neler...

(Adana, Adıyaman, Diyarbakır, Elazığ, Gaziantep, Hatay, Kahramanmaraş, Kilis, Malatya, Osmaniye, Şanlıurfa... zulüm kapımıza dayandı, sustuk.. sıra bize geldi!)

Kimse üstüne almazken, minicik canlar altta kalıyor..

Konsey kurmuş pislikler, bölgelere ayırmış; kan emiyor, kin saçıyor; kimse görmüyor.

Siyoniste gün doğmuş, münafıkla ortak gibi stok yapıyor, stok satıyor...

Bugün endişeliyim, ürkeğim, korkak ve umuttan yoksun..

Mehmet Emin Danış