Sebep vardır ya, hani.
Yaşantı denen kaos içinde…
Kâh kavuşamadığından ağlarsın,
Kâh dünyayı verir bin anlık tay-tay.
Düştüm-düşecem,
Kalktım-kalkacam!…
Kâh sürünürsün,
Kâh koşarsın…
Ya da uçarak varırsın
O anki menzile..
Ve düşünürsün;
“Neyim, kimim, burası nere?”
“Ne işim var burda” diye…
Cevap da var,
Yok yoktur bu âlemde,
Ama doğru, ama yanlış
Doğ, büyü ve öl!
Gramer gibi standart.
Gerçek de budur,
Çelişki arada…
“Kimden doğdum,
Nasıl büyüyecem…”
Ekmek, su, hava!
“Nasıl sevecem,
Kimi?”
Öyle ya,
Sevgi değil mi ömrün temeli…
Mutlak seveceksin,
Birini ya da şeyi..
Sonra ölüm ve mizan..
Neyi sevdin,
Niye?!…
İyice düşün.
MEHMET EMİN DANIŞ