Ya üç beş yıldır bi süreçten geçiyordum. Otuz beş yaş sendromu falan değila. Sendrom bile değil. Bi süreç işte. Yolun üstündeki bir dikenlik diyelim. Ama içindeyken böyle bakamıyorsun tabi. Bana asla geçmeyecek gibi geldi. Hayatımın sonuna kadar böyle devam edecek gibi. Üstüme yapışan lanet gibi. Hani Allah "bunun belasını nasıl veririm" diye düşünmüş, düşünmüş de şanına yaraşır bir yol bulmuş gibi.
Deprem zamanı zaten pik yaptığım zamandı. İçimde bütün ipler gerilmiş, kasılmaktan donakalmışım falan. Bir de üstüne deprem oldu işte. İlaçların dozu artmış ağlayamıyorum da. İçim kavruluyor dışım Ajda Pekkan.
Kendimi bi korumaya aldım. Daha neyi de koruyosam. Bütün uygulamaları sildim telefondan. Hiçbir şey görmek duymak istemiyorum. Mabedime sığınmışım, yatağım oluyor kendisi. Ama nasıl uyuyorum. Ben normalde de böyleyim, bir sorun olsun onu asla çözmek için uğraşmam, gider uyurum.
"Aha sabaha çıkmam" dediğim her zaman sabaha çıktım. Ben böyle dikey mi yatay mı diye düşünürken abi o gerilen ipler koptu. Limit mi doldurdum, artık taştım da alacak yerim mi kalmadı. Gün gün değişti her şey. Gözümün önünde yaşamak değişti, hayat değişti, ben değiştim...
Önce bi "yav geçici bir durumdur heralde" dedim. Zaten artık mutlu olmaya bile korkar olmuştum. Ne zaman bi mutluluk olsa bedelini ağır ödüyordum çünkü. Elbet hayatımda büyük bir sıkıntı yok. Sıkıntı benim içimde. Dağda kuş ölür benim kulunçlarım ağrır. Kıyamet kopsa bunda kesin benim de payım var diye suçluluk hissederim...
Ama geçici değil kalıcıymış. Karpuz gibi değdim yattığım yerde. Bi süperim bi süperim. Her sabah doğuyor güneşim. Benim güneşim, benim için, bana doğuyor
Kendimi sevmeyi öğrendim resmen. Ne sevmesi kendime aşık oldum. Kurban olayım kendime ya, ya ne de güzel bir kendimim. Bundan sonra benim için dünyanın sekizinci harikası benim. Aslında birinci harikasıyım ama tarihsel süreç bakımından sekiz diyorum. Ben böyle dedikten sonra dünya değilsin dese ne..
Allah nasip ederse önümüzdeki süreçte narsist olup başkalarının hayatına kâbus gibi çökmeyi hedefliyorum. Gelecek hayalim tam olarak bu : insanların hayatını karartmak.
Bu dünya ahlaklı, iyi olmaya çalışan insana ağır çünkü. G..lük şart.
O zaman niye yapmiyim?
Hamdiye Kazdal Delihasan